Co to jest Muay tai?
Muay tai jest to odmiana sztuki walki, którą nazywa się
także boksem tajskim lub boksem syjamskim. Styl ten swoje korzenie ma w
Tajlandii i przyjęto , że właśnie stamtąd się wywodzi choć nie jest to do końca
pewne. Ta sztuka walki kładzie główny nacisk na walkę w stójce i klinczu z
możliwością wykorzystania uderzeń łokciem i kolanem. Uderzenia tego typu często
skutkują szybkimi i zaskakującymi nokautami. Boks tajski również kładzie duży
nacisk na kopnięcia nogami. Są to niskie kopnięcia w udo zwane low kickami.
Uderzenia te wykonuje się z góry na dół z odpowiednią kombinacją dokręcenia
ciała a powierzchnią uderzającą jest goleń rzadziej stopa (w formule walk
amatorskich na łokcie, kolana i korpus są zakładane ochraniacze, w walkach
zawodowych nie używa się ochraniaczy).
Muay tai przywiązuje dużą wagę do
klinczu czyli walki w zwarciu. Jest to łatwo rozpoznawalny element boksu
tajskiego. Pozycja walki jest głównie frontalna, ręce trzyma się szerzej niż w
bokserskiej gardzie, dzięki czemu trudniej złapać w klincz. Dozwolone są
przechwyty kopnięć, obalenia i podcięcia, natomiast zabronione są rzuty, jakie
się stosuje w judo lub innych technikach walki. Za słabość boksu tajskiego
uważa się brak walki parterowej, zakładania dźwigni i duszeń. Strój treningowy
zawodnika to krótkie spodenki z napisem po tajsku i koszulka bez rękawów.
Rękawice używa się 10 lub 12 uncjowe w zależności od kategorii wagowej. W
boksie tajskim walkę można zwyciężyć przez nokaut, na punkty, przez wycofanie
przeciwnika wskutek kontuzji, przez trzykrotne wyliczenie przeciwnika,
niezdolność przeciwnika do obrony, poddanie przeciwnika, jego spóźnienie się
lub jego dyskwalifikację. Walka może się też zakończyć remisem lub brakiem
decyzji. Sędzia ma prawo ukarać walczącego ostrzeżeniem za łamanie przepisów
lub niesportowe zachowanie.
Przed pierwszą rundą każdy zawodnik musi wykonać taniec rytualny (wai khru)
zgodnie z tradycjami Muay thai. Przed i po walce obaj zawodnicy powinni
uścisnąć nawzajem dłonie. Komenda (chok) rozpoczyna walkę. Zawodnicy walczą na
ringu wielkości 6,1 na 6,1 m (lub 7,3 na 7,3 m) ogrodzonym 4 linami. Walkę
sędziuje sędzia ringowy a pomaga mu w tym 5 wykwalifikowanych sędziów
punktowych, 3 sędziów jury i 1 przewodniczący komisji sędziowskiej. W
mniejszych turniejach liczba sędziów punktowych może być zredukowana do 3.
Trenerzy czy sekundanci mają swe miejsca w pobliżu ringu, a podczas przerwy na
ring może wyjść tylko jeden sekundant każdego zawodnika. Walki trwają
zwykle po 4 rundy po 2 minuty, a przerwy między rundami - minutę.
Turnieje
rozgrywa się w 14 kategoriach wagowych: do 45 kg, 45-48, 48-51, 51-54, 54-57,
57-60, 60-63,5, 63,5-67, 67-71, 71-75, 75-81, 81-86, 86-91 i powyżej 91 kg. W
turniejach międzynarodowych mogą brać udział zawodnicy w wieku 17-37 lat, zaś w
turniejach młodzieżowych 15-18 lat. Regulaminy szczegółowo opisują faule.
Po trzech ostrzeżeniach odejmujących punkt bokser ma być zdyskwalifikowany.
Image courtesy of [TeddyBear[Picnic]] / FreeDigitalPhotos.net
